Het Noordereiland!

Het is weer de hoogste tijd om ons blog bij te werken.

Na de paar dagen bij Marjo zijn wij richting het Abel Tasman park vertrokken. Maar niet voordat Jet afscheid had genomen door het avond eten dat wij voor Marjo en onszelf gingen maken had laten aanbranden. (Het was wel deels gered)

Het Abel Tasman park was onze volgende bezienswaardigheid, dit lijkt nu al weer een lange tijd geleden. Wij zijn in het park gaan kanoën, naar seal island (met seals) waar deze ook naar ons toe kwamen zwemmen. Omdat we een stuk het park in moesten roeien en vervolgens weer terug lopen, hebben wij de vaart erin gehouden. Uiteindelijk zijn wij haast te snel in de baai gekomen, waar wij onze kanoë achterlieten. Onze kanoë samenwerking ging deze keer trouwens geweldig, wij hebben elkaar niet helemaal nat gegooid... deze keer.
Hierna zijn wij op de voet terug gelopen, waarna wij uiteindelijk in het donker weer terug kwamen.

Na nog een paar dagen op het Zuidereiland te hebben doorgebracht, zijn wij per boot naar het Noordereiland gevaren. De boot stopt in Wellington, de hoofdstad, deze hebben wij dan ook de volgende dag verkend. Na de stad, en een paar film locaties te hebben bezocht, zijn wij verder gegaan.
Het volgende grote punt was Tongariro National park, met vulkanen en mount Doom. Vanwege slecht weer moesten wij een paar dagen wachten voordat wij de Alpine Crossing konden lopen, maar op de dag zelf was het stralend weer. Wij zijn Mount Doom niet opgelopen, omdat er dagelijks mensen worden geraakt door vallende stenen. De uitzichten waren prachtig en ook mooi om overal vulkanische activiteit te zien. Na de tocht zijn wij gaan relaxen in een natuurlijke jacuzzi.

Rotarua was onze volgende stop. In de regio stikt het van de vulkanische activiteit, er komt stoom uit het riool, er liggen overal modderpoelen en er zijn geisers. Uiteraard zijn wij hier gaan kijken. De zwavellucht is even wennen en Jet heeft dan ook een halve dag met haar handen voor haar mond rond gelopen. (Toevoeging van Jet: even voor de duidelijkheid het stinkt naar rotte eieren)

Hobbiton kon niet missen op onze reis. Het was heel leuk om deze set in het echt te zien. Vrij rondlopen mocht niet, dus wij gingen er met een tour doorheen. Ze willen niet dat toeristen alles plat walsen.
Nieuw Zealand staat ook bekend om de gloeiwormen en dan vooral die in Waitomo caves. Hier mag je ook niet vrij in rondlopen dus moesten wij met een Tour naar binnen. Wij leken de Aziatische Tour te hebben gepakt, van de 30 mensen was het grootste gedeelte Chinees. Er was een kleine grot waarna wij vervolgens in de boot onder de wormen zouden gaan varen. Omdat het zo "klein" was ging onze gids de tijd wat rekken. Zo vertelde hij dat, als er een druppel van een staglemiet op je viel, dat het geluk bracht. Dit leidde er toe dat 10 minuten lang Chinezen met hun handen er onder gingen staan. Er schijnt ook een goede akoestiek te zijn in de grot dus de gids vond dat er wat mensen moesten zingen. Hierdoor hebben wij een kwartier lang Chinees gejodel moeten aanhoren. Vervolgens zijn wij in een boot gestapt, de gloeiwormen bekeken (5 min) en verder gegaan. De gloeiwormen waren mooi, het waren er ook veel.

Hierna zijn wij rustig aan naar het schiereiland, Coromandel Penninsula gereden. Hier is onder andere hot water beach. Op een klein strookje op het strand kan je rond low tide een eigen Jacuzzi graven, aangezien er water van ongeveer 60 graden vanuit een hot spot omhoog komt. Hier was het erg druk dus het smalle stukje was al helemaal vol met gaten met mensen erin. Je moet een plek vinden waar zowel wat koud als heet water uit de grond komt. Sommige poelen water zijn veelste warm en andere weer te koudGelukkig kwam er ergens een plek vrij en konden wij er een tijd in relaxen. De Duitser naast ons was vooral bezig met graven. De regen mocht de pret niet drukken, evenals de koude douche erna.
In de buurt was ook Cathedral Cove, ook aan de kust, een grote stenen boog op het strand.

Zo zijn wij daar een paar dagen gebleven tot wij naar het schiereiland boven Auckland zijn vertrokken. Wij willen heel graag een kiwi zien en die komen ook voor op dit gedeelte van Nieuw Zealand, samen met de grote Kauri bomen. Wij zijn via de West kust omhoog gegaan, waar wij zijn gestopt in Trounson Kauri park. In dit park zitten kiwi s en er is een slaapplek. Dus nadat wij hadden gegeten was het onze missie om het bos niet uit te komen voordat wij die kippen hadden gezien. Het zijn nacht dieren, dus rond 7 uur zijn wij gewapend met lampen met een rode sok erom heen (blijkbaar zijn ze bang voor wit licht, maar niet voor rood licht) het bos ingegaan. Anderhalf uur slopen wij met het licht uit door het bos, zonder een keer iets te zien. Wij hoorden ze wel gillen (dat doen ze echt), maar steeds in de verte, dit was erg frustrerend. Toch bleven wij volhouden. Onze tactiek van zonder licht rond sluipen leek niet te helpen, dus toen wij vlakbij ons iets door de bosjes hoorden lopen zijn wij er bijna op af gevlogen en hebben wij de spotlights aangezet. En we hadden beet, een kiwi.
Wij zijn nog een tijd in het bos gebleven en hebben er zelfs nog een paar gezien, tussen de Kauri's. Drie kiwi's in totaal! Ruziënd en gillend.

De volgende dag zijn wij nog langs een paar andere plekken gereden waar ze de grootste Kauri's hebben staan. Onze eerste hagelbui maakte dit iets onaangenamer.

Nog minder dan 2 weken en de reis zit erop, wij proberen daarvoor nog een blog update te geven. Cheers