Van Queenstown tot Nelson

Hallo allemaal,

Onze oprechte excuses voor het negeren van ons plicht: het bijhouden van het blog. Ik zou kunnen zeggen: 'weinig WiFi/veel afleiding' of 'te druk met bezienswaardigheden' maar eigenlijk zijn we bezig geweest met boeken lezen(vooral ik moest ik van Sybren melden) in plaats van bloggen (als we even tijd over hadden).

Onze tijd op het zuider-eiland van dit lord of the rings-land zit er alweer bijna op. Niet alleen mijn camera maar ook mijn mobiel heeft besloten niet meer mee te werken -het kreng- dus appjes zullen naar Sybren verstuurd moeten worden.

Onze reis is gestart bij Christchurch. Kleine stad die in opbouw is na de aardbeving. Alles was duur en kleinschalig, desalniettemin een leuk museumpje en een mooie wandeling waard. Hier hebben we onze nieuwe vriend opgehaald: Brum. Deze oude vriend heeft al bijna 400.000 kilometer op de teller en een brandend lampje op het dashboard. We hebben de auto eerst twee weken rondgereden totdat we in Queenstown naar een automonteur zijn geweest.. Wat voor een lampje het was weet ik niet, maar we gingen met 30 km/h een heuveltje op waardoor zelfs vol geladen vrachtwagens ons bleven inhalen. Daarnaast is bijna alles hier eenbaans dus we hebben vele boze blikken gehad. Gelukkig kon dat binnen anderhalve dag verholpen worden en bromt onze Brum wat minder (het blijft een zeikerd bij hellingen met een volle watertank).

We hebben ondertussen ontzettend mooie dingen gezien, ik zal even wat hoogtepunten benoemen. Ten eerste onze twee 'Great walks' de Kepler track en de Routeburn track. De Kepler was onze eerste en duurde vier dagen lang. De eerste dag was alleen maar stijgen (5uur lang) wat me nogal een chaggi bui op had geleverd. Gelukkig geen spierpijn en de dagen erna waren minder killing. De tweede dag was prachtig. Uitzicht over de bergkam in het dal op 1,5 kilometer hoogte. Hier begon ook het gedeelte dalen waar Sybren dan weer meer moeite mee had (toegeven hij was niet zo chaggi als ik de eerste dag). De foto's zullen we zo snel mogelijk toevoegen! De hutten waar we verbleven waren gezamenlijke slaapzalen met een huiskamer/keuken waar je alles zelf mee moest nemen. Iedereen had zijn/haar luxe kampeerspullen en noodvoedsel... En wij onze campingpannen en pasta.. Verschil moet er zijn. Het enige nadeel was dat we smack hadden gekocht wat een half jaar over de datum was.. En je moet je vuil weer meenemen vanwege het 'carry in-carry out' principe. We hebben in deze dagen voor een heel leger aan voedsel op wat we bij de Routeburn anders wilden doen.
Dit werd hilarisch en ontzettend goed georganiseerd: Tijdens de Routeburn hadden we tortellini in kant en klare zakken die we dicht in een pan water konden opwarmen. Geen vieze borden en geen afwas op twee vorken na, terwijl wij drie dollar aan een zak kwijt waren en de rest 15 voor het (vast vieze) legervoedsel. Daarnaast stond Sybren erop om een reep chocolade en toastjes met brie mee te nemen. Wij voelden ons koning en koningin in die hutten! Geniaal. Thee, koffie en koekjes, gesmeerde boterhammen en goed eten, fantastisch. Op beide tracks leuke mensen leren kennen en meegedaan aan een wedstrijd (prijs: reep chocolade) die we helaas net niet gewonnen hadden.. We moesten van een doek 20 landen/talen goed hebben en we hadden er 17.
De Routeburn was eveneens ontzettend mooi en ook klimmen en dalen, prachtige watervallen en bergkammen. Minder klimmen dan de Kepler en deze duurde drie dagen. Beide hadden we ontzettend geluk met het weer, wel kleine buitjes gehad maar niks dramatisch wat we wel van anderen hadden gehoord.

Verder hebben we nog niet genoeg van de mooie bezienswaardigheden en het prachtige uitzicht. Vele bossen en bergen hebben we gezien waarbij de Moria Gate Arch een mooie uitschieter was. De campings zijn wisselend. Erg duur! De beter betaalbare zijn alleen voor 'self contained' dus mochten jullie ook naar Nieuw-Zeeland willen is dit echt iets om over na te denken.

We hebben op Sybrens verjaardag een mooie camping gehad met WiFi zodat het (verassende) feestje met jullie gevierd kon worden ;) ook heb ik in een kleine caravan gewoon een taart kunnen bakken (met 24 kaarsjes!) dus dat maakte het wat echter.

Gisteren zijn we aangekomen bij Marjo waar we ontzettend lief en gastvrij zijn ontvangen. Drie wassen, een douche en een (ECHT) bed later moeten we helaas weer vertrekken.

Morgen naar het Abel Tasman National park!

Dankjulliewel voor jullie berichten en interesse, daar zijn we ontzettend blij mee!!

Veel liefs en groetjes of zoals ze hier zeggen: Cheers mates!